مدح و مناجات با امام رضا علیه‌السلام ( ایام زیارت مخصوص حضرت)
صـدای گـریۀ آرام زائـری خـسـتـه صدای پیـرزن و نالـه‌هـای پیـوسته نـگـاه می‌کـنـم و اشـک هـام می‌ریـزد هرآنکه آمده اینجا به دل دعـا دارد به لب طنین خوش آهنگ یا رضا دارد خـدا زیـاد کـنـد این هـمـه گـدایـش را کنار حوض، که اذن دخول می‌خوانم همان دمی که به درگاه شاه مهمانم حرم نگو، که بهشت خدای منان است قدم قدم به تو نزدیک می‌شوم انگار تـمام خـاطره‌ها باز می‌شود تکـرار رسیـده‌ام دم حـوض حـیاط گوهـرشاد گرفته رو به حرم، کودک مریضش را سپرده دست شما دختر عزیزش را کـه نـذرتـان کـنـد آقـا تـمام مـالـش را گـذشـتم از هـمۀ بی‌قـراری حـرمت من از تمام غم و گریه زاری حرمت به کـفـشدار حـرم کفـش‌های خود دادم کشان کشان ببَریدم به محضر سلطان شبـیه عـبد گـنه‌کـار، بر درِ سلـطان که قـلـب آهــنی‌ام را طـلا کـنـد حـالا |